Dancing of birds ---2

I want you to want me...
I need you to need me...
I'd love you to love me...
I"m begging you to beg me...
I want you to want me..

தினமும்  அணில்களுக்கென்று balcony யில் ஏதாவது வைப்பது வழக்கம். இங்கு எல்லா வீடுகளிலும் தென்னை மரங்கள் வீட்டுக்கு இரண்டாவது இருக்கிறது.. அணில் பயந்து பயந்து தான் வந்து அதற்கென வைத்த உணவை எடுக்கிறது.. யாரும்அங்கு இருப்பது தெரிந்தால் வருவதில்லை ஏன் மனிதர்களிடம் சக உயிர்கள் பெரும்பாலும் நெருங்குவதில்லை , எதனால் அவை விலகுகின்றது, பயந்து ஓடிப்போகின்றது...

காகமோ அணில்களோ நெருங்கி வராதா என்று ஏக்கமாக இருக்கும்...இயல்பில் கருணையை எங்கோ மனிதனிடம் இருந்து காவு வாங்கி விட்டது..சில விலங்குகளை பறவைகளை பழக்கப்படுத்தி வைக்கமுடியும் ஆனால் இயல்பில் இருக்கும் ஒரு harmony எங்கு போயிற்று...

இந்த பழக்கப்படுத்திய நடைமுறைகளுக்கு நாமும் பழக்கப்படுத்தப்பட்டு விட்டோம் ..வலைகளுக்குள் இருப்பதே பாதுகாப்பானது என்று உணர பழக்கப்படுத்தப் பட்டோம்..நடைமுறைகள் நம்மை சிந்திப்பதில் இருந்து விலக்கு அளித்து  ஒரு comfort zone  க்குள்  வைத்து விடுகிறது..

Little Forest "  ன்னு south korean  படம் பார்த்தேன்.. you tube ல இருக்கு sub title இருக்கு...ஒரு கவிதையான படம்..சொல்ல ஆரம்பிச்சா முழு கதையையும் சொல்லணும் ஒவ்வொரு காட்சியும் ஒரு மெல்லிசை தான்.அதுல ஒரு பொண்ணு வரும் , ஒரு சூழல் அவளை அவ கிராமத்தை நோக்கி நகர்த்தும்... அவோளோட பால்ய நண்பன் city ல  யாருக்காக தன் சுயத்தை இழந்து வேலை செய்யனுங்கிற  சிந்தனையில்  அவனோட நிலத்திலேயே அவன் வேலை செய்வான்...அந்த பெண் அவ அம்மா பத்தி கொஞ்சம் கொஞ்சமா  புரிஞ்சிக்கிறது ன்னு நிறைய உள் பயணங்களை கொடுத்த படம்....

 Shobin நடிச்ச அம்பிலி  அதே மாதிரி வேற ஒரு perception  கொடுத்த படம்....வானம் இறைச்சிட்டு போற மழைத்துளி மாதிரி ...வாழ்வை அதன் இயல்பியலோடு எந்த வட்டத்துக்குள்ளும் வலைகளுக்குள்ளும்  இல்லாமல் , நேர்மையாய் நம் விருப்பத்தை நோக்கி செயல்படும் வித்தையை நாமே தான் கண்டுபிடிக்க வேண்டும்.. அதை மட்டும் செய்து விட்டோமானால் நமக்கே நமக்கான வாழ்வில் நிமிடத்துக்கு ஒரு பூ மலர்வதை யார் தடுத்திட முடியும்....